Prof. Jeremi Królikowski jest artystą podejmującym tematykę pejzażu opowiedzianego współczesnym językiem sztuki posługującym się rysunkiem, pastelą, gwaszem, olejem i technikami mieszanymi. Jest badaczem teorii genius loci, filozofem architektury, wykładowcą akademickim w Katedrze Sztuki Krajobrazu SGGW oraz członkiem zarządu Stowarzyszenia Genius Loci.

Jeremi T. Królikowski:

W twórczości malarskiej od początku zajmuję się fenomenem przestrzeni nie tylko
zewnętrznej ale i wewnętrznej. Na wystawie pokazane są prace, w większości olejne,
(także kilka pasteli) które powstawały w latach 1964-2023, w różnych miejscach, w
różnych momentach, w różnym świetle. Łączy je myśl o architekturze sztuki, która jest
poszukiwaniem i odkrywaniem arche a także genius loci. Można o tym pisać ale to czego
nie da się wypowiedzieć słowami można przedstawić obrazem. Rysowanie i malowanie
jest gestem ręki prowadzonej przez oko i uczucia, jest też myśleniem. Zawiera refleksje
i do nich prowadzi.Razem z pracami Artysta  przedstawia nam swoje tezy, pytania, oraz pojęcia, zadając niejako ćwiczenie duchowo-intelektualne. Te tezy (które znalazły się na ulotkach, materiałach promujących wystawę) wraz z prezentowanymi pracami malarskimi tworzą jedność wystawy, sprawiają że obrazy w kontekście poszukiwania odpowiedzi nabierają zupełnie innego wymiaru. Opracowane przez Jeremiego T. Królikowskiego w punktach pojęcia towarzyszące wystawie sprawiają, że widz nie zastanawia się jedynie nad formą, kolorem i kompozycją dzieła sztuki, ale jego myśli prowadzą do poszukiwania genius loci nie tylko w malarstwie ale i w otaczającej nas przestrzeni. Oto one:

Jeremi T. Królikowski:

1. przestrzeń – co to dzisiaj znaczy?

przestrzeń wolności – przestrzeń odpowiedzialności

wartości przestrzenne – przestrzeń wyobrażeniowa

przestrzeń to przecięcie linii z nieskończoności do nieskończoności (Władysław Strzemiński)

myśl jest przestrzenią dziwną (Karol Wojtyła)

język przestrzeni

przestrzeń jest fenomenem, pojawia się i znika, znika i pojawia się

2. światło – światło ukazuje rzeczy i miejsca – światło ukazuje świat.

światło zmienia się w czasie – ukazuje rytm i trwanie

3. krajobraz – jest największą częścią przestrzeni, którą w jednym czasie można w całości objąć swoimi zmysłami

4. czas – wieczność i chwila – czasoprzestrzeń – bycie

chwile – krótkie i długie – skupienie uwagi – marzenie – kontemplacja

olśnienie – objawienie – przestrzeń czasu – nieciągłość – ciągłość

trwanie – przemijanie – rytm życia (Antoni Kępiński)

5. widok – obraz krajobrazu w jednym miejscu przez dowolnie długi moment

zmienność miejsca – sekwencje widoków – sekwencje czasu

6. miejsca – lasy, pola, drogi, Kazimierz Dolny, Komorów, Lublin, Skogen, Równia, Paryż, Acireale, Chicago, Przywidz

7. architektura sztuki

budowa formy, powrót do źródeł (arche), genius loci