Joanna Gęsiorska – Duszyńska
Rzeźbiarka urodzona w 1983 roku we Wrocławiu. W 2008 roku ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Gdańsku na kierunku Rzeźba w pracowni prof. Katarzyny Józefowicz. Pracuje i tworzy w Gdyni. Po studiach prowadziła własną działalność gospodarczą w zakresie prac artystycznych, zajmowała się konserwacją i rekonstrukcją zabytków, a w 2013 roku została mamą, co skierowało jej działania i zainteresowania na nowe tory.
Przez kilka lat współpracowała z firmą Black Plum produkującą czarno-białe zabawki i akcesoria dla niemowląt, gdzie była odpowiedzialna za projekty oraz prototypy całego asortymentu firmy. Projektowała również tkaniny i katalogi.
Od 2016 roku pracuje jako witrażownik w prywatnej firmie w Gdańsku. W miarę możliwości stara się brać udział w plenerach i konkursach artystycznych próbując pogodzić życie zawodowe i rodzinne z artystycznymi ambicjami.
Czas pandemii i lockdownu zintensyfikował działania rzeźbiarskie artystki, co zaowocowało sprzedażą prac do prywatnych kolekcji. Rzeźba na kilka lat związała jej życie zawodowe ze sztuką sakralną. Zabezpieczała, konserwowała i rekonstruowała trójmiejskie zabytki. Obserwując z bliska stare i współczesne obiekty kultu gromadzone w kościołach zaczęła poszukiwać nowych rozwiązań dla klasycznych przedstawień figur sakralnych. Interesują ją naturalne i ponadczasowe materiały: beton,metal, szkło. Intrygują struktury niedoskonałości odlewniczych będące świadectwem wyjątkowości i niepowtarzalności danego obiektu. Szuka alternatywy dla masowo produkowanych przedstawień świętych.
Poszukując satysfakcjonujących form stworzyła zestaw przedstawień Maryjnych, które zinterpretowała w różnych materiałach. Każda z rzeźb stanowi syntetyczne przedstawienie jednego z ikonicznych polskich wizerunków Madonny.
Jej prace często pokrywa patyna, a kolejne warstwy zatracają pierwotną formę. Mimo iż rzeźba traci kształt, dostosowuje się do zaistniałych warunków, zyskując nową jakość.
Nowym kierunkiem poszukiwań artystki jest przedstawienie kobiety w ujęciu kameralnym. “Myjąca kolano” jest formą przestrzennej interpretacji klasycznych przedstawień portretujących kobiety w intymnym momencie kąpieli. Ten temat często inspiruje artystów i został potraktowany jako artystyczne wyzwanie i wyjście poza sferę sakralnych poszukiwań. Jest początkiem cyklu przedstawień kobiecych inspirowanych klasyką.
Realizacje, udział w plenerach i konkursach:
2021 – drugie miejsce w konkursie rzeźbiarskim Białystok WidziMisie 2021
2019 – plener rzeźbiarski w piasku Poznań – Jelonek rogacz; lokalizacja nad jeziorem Maltańskim
2019 – wyróżnienie Fundatora w Ogólnopolskim Konkursie Architektonicznym Kapsuła Czasu; Kraków
2018 – współudział w projekcie i realizacji pomnika Orła Białego w Skrzyńsku; lokalizacja Skrzyńsko woj. mazowieckie
2018 – plener rzeźbiarski w piasku Szczecin – Legendy Szczecina – Gryf pomorski; lokalizacja Szczecin Łasztownia
2018 – wyróżnienie w X edycji konkursu Zabawka Przyjazna Dziecku – Muzeum Zabawek Kielce projekt Termomiś
2017 – konkurs Pamiątka Gdyńska inspirowana modernizmem – Kartka ze szlaku Hala Targowa, Muzeum Emigracji; Gdynia
2006 – Plener Finlandia, Do it yorself; Kellokoski
2006 – Warsztaty odlewnicze, Mała Zbrojownia, Gdańsk
2005 – Plener rzeźbiarski w Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko
Udział w wystawach:
2010 – Dworek Sierakowskich, Sopot
2010 – STREETWAVES Dzielnica – Stolica, Gdańsk
2010 – Wystawa indywidualna KOMFORT KOBIETY/PRZESTRZEŃ INTYMNA w Galerii Żak, Gdańsk
2010 – Kartoteka, Wystawa rysunku, Gdańsk Plama
2008 – Łaźnia Mieszana, czyli 8 Marca w Łaźni, Gdańsk
2007 – Wystawa prac studentów Pracowni Medalierstwa i Małych Form Rzeźbiarskich, ASP Gdańsk
2007 – PL ART 2007 targi sztuki ART CAR BOOT FAIR, Modelarnia, Gdańsk, Londyn
Prace dostępne w galerii
