PIOTR PIECKO ‘Athea i Pióro Przeznaczenia’ olej, płótno, 60x60cm

Tytuł: Athea i Pióro Przeznaczenia
Wymiary: 60 x 60 cm
Technika: olej, płótno
Sygnatura: PIECKO

Certyfikat autentyczności

„Nie pamiętam już, gdzie ją spotkałem” – opowiadał wędrowiec, nachylając
się nad ogniem. „Althea, nimfa lasu, siedziała na polanie w blasku księżyca,
otoczona ciszą tak głęboką, że zdawała się pochłaniać wszelkie dźwięki.
W dłoni trzymała pióro, które błyszczało delikatnym, nieziemskim światłem.
Nigdy wcześniej nie widziałem czegoś tak pięknego”.
To nie było zwykłe pióro. Legenda głosi, że należało do Arke, upadłej bogini,
która zdradziła Olimp i stała się posłanniczką tytanów. Strącona za zdradę,
zgubiła to jedno pióro, a jego blask od tamtej pory prowadzi wybranych
przez los. Althea znalazła je przypadkiem.
„Pióro zdawało się z nią rozmawiać” – wspominał wędrowiec. „Nie słowami,
ale delikatnym szeptem, jakby wiatr niósł ukryte proroctwa. Ona zdawała
się rozumieć te tajemne głosy. Siedziała nieruchomo, zamyślona, jakby pióro
opowiadało jej historie, których my, zwykli ludzie, nigdy nie zrozumiemy”.
Dla Althei to pióro było czymś więcej niż tylko przedmiotem – było
pomostem między jej światem a tym, co boskie i odległe.
Żyjąc w samotności, w otoczeniu szumu drzew i śpiewu ptaków, czuła,
że pióro pozwala jej dotknąć tajemnic, których las strzeże od wieków.
W głębi duszy wierzyła, że pewnego dnia wskaże jej drogę – do prawdy,
do przeznaczenia, które kryło się gdzieś pośród cieni drzew.
„Nie wiem, kim była naprawdę” – zakończył wędrowiec. „Ale kiedy spojrzała
na mnie, przez chwilę poczułem, jakby wiedziała wszystko – moje lęki,
pragnienia, mój los. To pióro było kluczem, a ona… strażniczką bramy. Może
nigdy więcej jej nie zobaczę, ale wiem jedno: tam, w głębi lasu, kryje się coś,
czego świat jeszcze nie zrozumiał”.
„Pamiętniki Nieznanego Wędrowca