PIOTR PIECKO ‘Lilith’ olej, płótno, 60x60cm

Tytuł: Lilith
Wymiary: 60 x 60 cm, plus oprawa
Technika: olej, płótno
Sygnatura: PIECKO

Certyfikat autentyczności

„Przysięgam, widziałem ją tamtej nocy” – mówił mężczyzna, jego głos
brzmiał jak szept, jakby obawiał się, że ktoś może usłyszeć. „Siedziała
na skraju lasu, w świetle księżyca, które zdawało się ją obejmować jak
kochanek, a jednocześnie drżeć przed jej blaskiem. Lilith. To musiała być
ona.”
Jej twarz była blada, niemal przejrzysta, jakby sama była zrobiona z cienia
i światła. Nie odwróciła się do mnie w pełni, ale kątem oka dostrzegłem
coś w jej spojrzeniu – tęsknotę, która przeszywała na wskroś. To nie była
tęsknota za człowiekiem czy Bogiem. To było coś głębszego, starszego.
Tęsknota za czymś, czego nikt z nas nie potrafiłby zrozumieć.
„Nie mówiła nic” – dodał. – „Ale słyszałem jej głos w swojej głowie. Nie
słowa, raczej uczucia. Ból, samotność, duma. Nieziemskie uczucia, które
zdawały się pochodzić z czasów, gdy świat dopiero budził się do życia”.
Opowieści o Lilith słyszał każdy – pierwsza kobieta, która odrzuciła
poddanie i zapłaciła za to wygnaniem. Uciekając od Adama, skazała się na
samotność i przekleństwo. Wszyscy powtarzali, że była potworem, złowrogą
istotą kradnącą dzieci i kuszącą mężczyzn. Ale on widział coś więcej.
W jej oczach była nie tylko dzikość, ale też smutek. Jakby całe stulecia
samotności wypełniły ją żalem, którego nawet jej nienawiść nie mogła
stłumić.
„Było coś jeszcze” – kontynuował, unosząc wzrok, jakby bał się własnych
wspomnień.
„Na jej twarzy czaił się uśmiech. Nie pełen radości, ale… mrocznej
satysfakcji. Jakby wiedziała, że zapłaciła wysoką cenę za swoją wolność,
ale nigdy jej nie żałowała”.
Lilith zniknęła tak samo nagle, jak się pojawiła. Nie zostawiła żadnego
śladu, poza tym wspomnieniem, które teraz dusiło go w piersi. Czy była
prawdziwa? A może była jedynie sennym koszmarem wywołanym przez
mglistą noc?
„To, co wiem” – powiedział na koniec – „to że kiedy ją widzisz, zaczynasz
rozumieć, co to znaczy zapłacić każdą cenę za bycie sobą. I nagle świat staje
się o wiele ciemniejszy, choć dla niektórych jaśniejszy, niż kiedykolwiek był”.
„Angelologia”