PIOTR PIECKO ‘Kira’ olej, akryl, płótno, 120x80cm

Tytuł: Kira
Wymiary: 120 x 80 cm
Technika: olej, płótno
Sygnatura: PIECKO

Certyfikat autentyczności

„Nie wiem, czy uwierzysz w to, co ci zaraz powiem” – zaczął starzec,
wbijając we mnie wzrok. „Gdy ją zobaczyłem siedziała obok fontanny
w ogrodzie, tyłem do mnie, otulona półmrokiem, jakby była postacią
wyrwaną z zapomnianych legend. Nie mogłem oderwać od niej wzroku.
Wyglądała, jakby należała do świata, który zniknął, pozostawiając po sobie
jedynie ciche szepty wiatru i strzępy dawnych opowieści, lub jak jakaś
postać zawieszona między snem a rzeczywistością. Jej dłonie delikatnie
trzymały lekki welon, który zdawał się być utkany z mgły i wspomnień.
Każdy jej ruch był jak echo dawnych chwil – zapomnianych miłości,
niewypowiedzianych słów, niedokończonych historii. Nigdy wcześniej nie
widziałem kogoś tak pięknego i tak smutnego jednocześnie” – powiedział,
a jego głos zadrżał, jakby wspomnienie wciąż tkwiło w nim żywe.
„Jej włosy… nosiła w nich złote ozdoby, które migotały jak gwiazdy z baśni.
A cekiny na jej stroju – błyszczały jak ukryte skarby z opowieści Tysiąca
i Jednej Nocy. To nie była kobieta z naszego świata. Była nimfą, a może
i boginią? Starzec zamilkł na chwilę, a jego dłonie zacisnęły się na lasce.
„Ten ogród, w którym ją zobaczyłem – był jak inny świat. Wszystko tam
zdawało się nieruchome, zatrzymane w wiecznym bezruchu. Czas tam nie
płynął, a natura szeptała pieśni, które przypominały melodie z odległych
epok”.
Spojrzał na mnie poważnie, jakby chciał, by każde jego słowo zapadło mi
w pamięć. „Nie wiem, dlaczego tam byłem ani dlaczego ją zobaczyłem.
Ale jedno wiem na pewno. Kira – jeśli tak można ją nazwać – była tajemnicą.
Tajemnicą, której śmiertelnik nie powinien odkrywać, ale która na krótki
moment stała się widoczna. A ja? Pozostałem z jej obrazem
w pamięci, jak z blizną, która nie chce się zagoić”.
„Opowieści Mędrca z Kairu”